Dag 5, Dinsdag 10 september 2002

Uiteraard ben ik weer vroeg uit de veren. Ik kan niet wachten om weer in de regen te gaan ploeteren. Om kwart over acht rijden we uit een koud Casper weg naar onze volgende bestemming, Steamboat Springs. Er staat 262 mijl (422 km) voor deze dag op het programma. Bij de eerste de beste benzinepomp nemen we koffie en een broodje zodat we er weer even tegen kunnen.

Ed vermoedt dat hij zijn toilettas in het hotel in Casper heeft laten liggen. Hij kijkt even in zijn tas en, ja hoor De FedEx heeft er weer een klusje bij. Misschien kunnen ze gelijk de zwembroek van Ed meebrengen die in 2000 in de slag is gebleven.

Eindeloos mooie wegen, weinig verkeer

Eindeloos mooie wegen, weinig verkeer

Via de US 487 rijden we richting Medicine Bow, weer een langgerekte weg door de prairie waar we niet veel dorpjes, behalve dan Coyote Springs met een huis en een werkplaats, tegenkomen. Het is op deze weg zo rustig dat je er met gemak een heel eind naast elkaar kunt gaan rijden. Het is totaal niet gevaarlijk want je kunt er 2 mijl ( 3,2 km) vooruit kijken.

Onderweg tanken we bij de meest bijzondere locaties, zoals bij deze nep-politieauto

Onderweg tanken we bij de meest bijzondere locaties,
zoals bij deze nep-politieauto

Om half elf komen we in Medicine Bow aan. We zetten de tocht voort door Medicine Bow National Forrest en komen door Hanna en Walcott, wat ondanks de weersomstandigheden toch prachtig mooi is. De bossen zijn in de herfstkleuren van groen tot geel en gouden kleurenpracht, het is niet te fotograferen, alleen je eigen ogen geloven het.

We rijden door naar Saratoga waar we Teryaki Chicken met gekrulde frieten eten bij Stumpy’s Eatery, een plaatselijke snackbar waar het behoorlijk druk werd toen wij binnen waren. Na het eten gaan we verder over de US 130 naar Laramie. Hier gaan we de bergen in en komen bij Centennial weer aardig hoog, 3600 meter. Ons deel zijn weer prachtige bochten en spannende uitzichten met links de rotswand en rechts het ravijn. En dat met die natte wegen, Brrr.

We tanken in Centennial en rijden verder door de prairie naar Laramie. Laramie is een bekende naam uit de Wild West historie, denk maar eens aan Fort Laramie. Het fort ligt in de buurt van Torrington en kreeg bekendheid door een voorval op 19 augustus 1854. LT John Grattan ging met een peloton soldaten naar een Sioux dorp om een indiaan te arresteren die een koe had doodgeschoten. Er viel een schot en er ontstond paniek, waarna LT Grattan met zijn gehele peloton werd vermoord. Het voorval leidde tot de totale indianenoorlog.

In Laramie stoppen we bij een Harleyshop waar we nog wat inkopen doen. Jan koopt ‘n paar handschoenen met kappen zodat de koude wind niet meer in zijn mouwen kan waaien. Hans is door z’n zonnebrandcrème heen en koopt een bivakmuts, zo denkt Hans, mijn gezicht hoef ik niet meer in te smeren. Maar hij had beter een lekkere wollen muts kunnen kopen want hij draagt de bivakmuts maar half.

We gaan weer terug over de grens met Colorado

We gaan weer terug over de grens met Colorado

Toen we buiten kwamen bleek mijn Nederlandse vlaggetje van mijn motor verdwenen te zijn, het is er zeker niet afgewaaid. Het weer zit nog steeds niet mee maar we moeten verder. Vanuit Laramie rijden we naar de grens met Colorado en komen via de US 287, een geweldig mooie slingerweg met fantastische bochten, door Virginia Dale en The Forks bij Bellvue waar we de US 14 nemen die ons door Poudre Park, Rustic en Gould in Walden brengt.

Regelmatig maken we stops, niet op de beroerdste plaatsen. Maar je kunt zien dat het niet warm is...

Regelmatig maken we stops, niet op de beroerdste plaatsen.
Maar je kunt zien dat het niet warm is...

Vanaf Walden gaan we via Coalmont naar de splitsing met de US 40 waarop we de laatste mijlen naar Steamboat Springs afleggen. Het is al een beetje donker als we na 435 mijl (700 km) om kwart voor acht bij hotel Ptarmigan Inn komen en onze kamers kunnen opzoeken. We zitten er allemaal een beetje doorheen want door een navigatiefout onzerzijds hebben we in deze weersomstandigheden een veel te grote afstand afgelegd. We eten en drinken wat in het hotel en gaan vroeg naar bed na deze zeer vermoeiende dag.



|  Naar de indexpagina   |   Naar de vorige pagina    |   Naar de volgende pagina   |